Op zaterdag 1 oktober 2011 organiseerde de Stichting Marathon Zeeland de 9e editie van de Zeeuwse Kustmarathon. Deze marathon staat bekend als de zwaarste, maar ook mooiste marathon van Nederland. Het parcours gaat geheel langs de Zeeuwse kust vanaf Burgh-Haamstede (Schouwen-Duiveland) naar Zoutelande (Walcheren).
Jeroen Hooijer en Paul van der Wal waren vorig jaar ook al van de partij. Toen liepen zij de wedstrijd onder bijna ideale weersomstandigheden. Zij probeerden, met de door hen opgedane mooie ervaringen, binnen de BAV-gelederen meerdere lopers enthousiast te krijgen voor dit geweldige evenement. Hoewel er in eerste instantie meerdere mensen waren, die dit evenement wel eens wilden ervaren, bleef er uiteindelijk een klein groepje over, dat de uitdaging ook daadwerkelijk aanging.
Michiel Schrijver liet zich al snel overhalen om zich bij zijn loopmaatjes Jeroen en Paul aan te sluiten. Ervaringsdeskundige op (het zwaardere) marathon gebied, Joep Rozendal, zag ook wel wat in deze voor hem nieuwe uitdaging. Het was weer eens wat anders, dan het lopen van een marathon over ijsschotsen lopen, in het donker en flink wat graden onder nul.
Joep, Michiel, Paul en Jeroen
Na een gedegen voorbereidingsperiode hadden de BAV-ers er een heel weekeinde voor uitgetrokken om deze klus te klaren. De weersvoorspellingen waren niet echt hoopgevend. Het zou in ieder geval droog zijn, maar de temperatuur (en nauwelijks wind) kon een behoorlijke spelbreker worden. De lichamen waren hieraan niet gewend, omdat de trainingen de laatste weken vaak tijdens regenachtig en koud weer hadden plaatsgevonden. Voor alle deelnemers gold uiteindelijk “afwachten maar wat de dag zal brengen”.
In het centrum van Burgh-Haamstede werd om 12:00 uur het verlossende startschot gegeven. De temperatuur lag in beschutte stukken dik boven de 20 graden, het beloofde een slijtageslag te worden. Het devies was in ieder geval rustig lopen en voldoende eten en drinken. Kort na de start liepen de deelnemers door de prachtige Boswachterij van Westerschouwen via het strand naar de Stormvloedkering, over het gladde asfalt langs de pijlers. Op ca. 3 km begon op de Kop van Schouwen het eerste klimwerk. Hier ging het eerst omhoog naar ca. 25 m, dan geheel omlaag, om daarna weer te stijgen naar 24 m en weer te dalen. De komende kilometers zouden dit soort hoogte verschillen zich regelmatig herhalen, met als ondergrond het “soms prachtige” duinzand. Aan de rechterkant zagen zij de Noordzee en links de Oosterschelde.
De omgeving was schitterend, met prachtige vergezichten over de Noordzee en het Zeeuwse land met de leuke plattelandsdorpjes. Het enthousiaste publiek en het uitgestrekte lint van hardlopers was ook dit jaar weer prachtig om te zien.
Bij Aquarius was het halve marathonpunt (21,1 km). Joep Rozendal passeerde dit punt na 1:42:32 als eerste BAV-er. Kort daarna bereikte Paul van der Wal dit punt, in de voor hem snelle tussentijd van 1:48:04. Paul was vertrokken met de gedachte “de eerste helft maar snel lopen, want stuk ga je toch wel” en dan maar zien waar het schip strandt! Jeroen Hooijer en Michiel Schrijver hadden het aanzienlijk zwaarder. Tot aan dit punt hadden zij gebroederlijk opgetrokken. Michiel passeerde in 2:04:18, met Jeroen 7 seconden daarachter. Vanaf dit punt raakte Jeroen langzaam maar zeker het zicht op Michiel kwijt.
Voor deze twee atleten begonnen de omstandigheden, maar vooral de hitte, hun tol te vragen. Bij het 31 km punt werd de helling Hoge Hill in Domburg bereikt. Deze helling hakte er behoorlijk in. Ondanks alles probeerden de lopers toch volop te genieten van de aanmoedigingen van de supporters, maar dat ging niet altijd gemakkelijk. Zij beseften, dat zij nog ruim 1 uur onderweg zouden zijn. Voor de omgeving was even weinig aandacht. Goed drinken bleef nog steeds belangrijk. Bij Westkapelle aangekomen was het nog ongeveer 7 km te gaan. Het was vanaf nu aftellen. Richting Zoutelande was er opnieuw het overwinnen van die vervelende hoogteverschillen. Vlak voor de finish werden de wat later passerende atleten, waar onder Jeroen Hooijer en Michiel Schrijver, nog getrakteerd op een stukje hoog water. Dit voelde zeer ongemakkelijk aan. Als de benen al zijn volgelopen, dan tellen de slotkilometers, zonder hoog water al extra zwaar.
Bovenop de dijk zagen de lopers uiteindelijk de finish in Zoutelande liggen. Dit was waarnaar zij zo verlangden! Nog even volhouden. Iedereen werd aangemoedigd en onthaald, prachtig was dat. Bij de finish kreeg iedere atleet een krachtige handdruk van de organisator en wat later een medaille omgehangen.
De winnende tijd was deze editie voor de bekende topper Rik Wolfswinkel. Vorig jaar nog tweede en dit jaar 2 minuten sneller en winnaar in 2:50:10.
De snelste BAV-er was Joep Rozendal, met een tijd van 3:39:56, tweede BAV-er was Paul van der Wal in 4:05:04 (vorig jaar 4:20:59), daarna Michiel Schrijver in 4:39:48 en Jeroen Hooijer (initiatiefnemer van deze marathondeelname) in 4:52:48 (vorig jaar 4:32:23).
Moe maar voldaan kunnen zij nu lekker nagenieten van al hun trainingsarbeid en het voldane gevoel, dat zij ook deze loodzware Kustmarathon weer met succes hebben voltooid. Dat het herstel snel ging bleek wel uit de mededeling, dat deze marathon volgend jaar weer op het programma komt.
Informatie over de marathon kan worden gevonden op de website van de organisatie van de Zeeuwse Kustmarathon (www.marathonzeeland.nl).