Opening baanseizoen 3 april 2010 (verslag van ouders)

Na een lange voorbereiding was het eindelijk zover, de baanopening met ouders. De kinderen leven hier altijd naar toe. Trainen met je ouders, opa?s en oma?s en broertjes en zusjes. Zo kunnen ze zien wat we elke week trainen en hoe gezellig het in de groep is. Het was een drukte van jewelste en iedereen begon met een rondje inlopen, als atleet doen we er altijd twee, maar de training wordt iets aangepast voor de ouders. Daarna ging iedere groep naar een leuk onderdeel, zoals verspringen, balwerpen, hoogspringen, sprinten en 120 meter in de bocht met hindernissen. Alles liep volgens plan, er werd soms hevige strijd gevoerd. Een paar onderdelen verliezen van je kind, ok. Maar toch even laten zien dat je het toch wel kan, ook kom je de volgende dag haast je bed niet meer uit. Het was een super gezellige ochtend met koffie, cake en paaseitjes en het weer zat ons ook mee. Hierna komen nog een aantal verslagen van ouders.

Zo vader zo zoon…

Paasweekend?dat is iets om je op te verheugen. Na de eindeloze winter lekker buiten dingen doen. Liefst nuttig?. Goede Vrijdag was voor de achtertuin. Een drietal boomstronken en meters betonnen borderrand moesten eruit. Zaterdag vroeg wakker want bedacht dat ik ?ja? had gezegd tegen iets van de BAV. Bij het uit bed stappen kwam alleen mijn hoofd soepel omhoog. Dat beloofde wat voor straks! Jesse was vroeg beneden en merkte fijntjes op dat hij ging winnen. Maak je geen zorgen dacht ik. We stapten op de fiets en reden samen naar de BAV. Gelukkig droog en de koffie klaar. Super. De kinderen stuiterden over het veld en ik zocht wat vaders en moeders ?van? op. Kennelijk hadden meer ouders even moeten zoeken naar iets sportiefs om aan te trekken. Een hele geruststelling. Het eerste onderdeel was de Horde. Jesse stond met trillende neusvleugels naast me. Daar gingen we… De tijd dat ik nog kon kiezen hem te laten winnen is echt voorbij. De laatste horde paste niet helemaal in mijn ritme, of vice-versa. Met een neuslengte voorsprong won Jesse het eerste onderdeel. Verspringen bood nog minder kansen, al krijg je wel enorme waardering voor een wereldrecord van bijna 9 meter. De jonge atleetjes ging het duidelijk beter af. Aan het Balwerpen kon niet veel misgaan. Op naar mijn favoriete onderdeel, de 60 meter Sprint. Daar moest het gebeuren. Paf..daar spurtte we weg. In mijn ooghoeken raakte ik Jesse kwijt dus dat zat goed. Heerlijk om zo even te knallen. Nu alleen nog het Hoogspringen. Ook zo?n onderdeel dat er eenvoudiger uitziet dan het is. Professionele atleten zie je eenvoudig over hun eigen lengte springen. Dat bleek voor de helft te kloppen. Toen we weer op de fiets stapte begon het te spetteren. We hadden geluk met het weer en een leuke ochtend gehad. BAV bedankt en op naar een sportieve zomer! Fred Dijk Baarn  

Geslaagde opening baanseizoen

Zaterdag 3 april was weer de traditionele opening van het baanseizoen. Alle BAV-atleten inclusief ouders en broers en zussen, etc. mochten meedoen met de training. We hadden er zin in, al waren de weersvoorspellingen niet best. Dus op de fiets, met twee dochters richting ter Eem. Het was al flink druk en de timing was goed. We konden vrijwel direct gaan inlopen. Eén rondje, daar kwamen we dus goed vanaf. Daarna gaf Jan voor de C-tjes inclusief aanhang de warming up. Alle bewegingen werden door de atleten uitstekend voorgedaan, waarna de minder getalenteerde (waartoe ik mijzelf ook reken), de stramme ledematen ook weer eens in beweging mochten brengen. Opgewarmd en wel was het eerste onderdeel het hordelopen. Atleten in de binnenbaan, ouders in de buitenbaan. Prachtig om te merken dat een beetje relaxed meehobbelen, zoals vorig jaar, er echt niet meer bij is. Is zij nou zoveel sneller of ben ik zoveel ouder? Laten we het op het eerste houden. Vervolgens kwamen de onderdelen Verspringen en Balwerpen. Balwerpen blijkt een erfelijk talent. Wouter Molenaar en zijn moeder Ellen gooiden het verst van iedereen. Na het Sprinten was er pauze en werd gretig gebruik gemaakt van de koffie, limonade, paaseitjes en chocoladelolly?s. Prima geregeld allemaal. Na het laatste onderdeel, Hoogspringen (altijd lastig), zat het er weer op. Het weer bleek uiteindelijk alles mee te vallen. Pas op weg naar huis viel het eerste buitje. Al met al dus een zeer geslaagde ochtend. De rest van het weekend kreupel gelopen vanwege een zere knie, maar so be it. Volgend jaar doen we weer mee! Carel van Lange (Vader van Catharina, C-Pupillen)

Ouder- en kind atletiekochtend van 3 april

’t Was aan de frisse kant, die zaterdagochtend 3 april 2010. De temperatuur zorgde ervoor dat je wel in beweging wilde blijven. Toch werkte het weer wel mee; de regen startte gelukkig pas toen we klaar waren met “atletieken”. Wat dat bewegen betreft, was ik er blij om dat ik niet de verwachte en gevreesde 3, maar slechts 1 rondje hoefde warm te lopen. Dat viel alvast weer mee! Daarna begon de A1-pupillengroep, waartoe mijn oudste zoon behoort, aan het balwerpen. Allemachtig, wat gooien sommige pupillen ver!!! Sommige vaders trouwens ook. Na diverse pogingen om nog verder te gooien, konden we door naar de sprint. Hoeveel meter we nou precies gesprint hebben, weet ik niet meer. Wel weet ik nog dat het bijzonder lastig was mijn 9-jarige zoon bij te houden. Daarna was het hoogspringen aan de beurt. Voor mij een hoogtepunt! Nooit eerder gedaan, maar na een heldere uitleg van trainer Wim Oostveen over aanloop en sprong kwam ik tot mijn verbazing toch over die stok heen. Zoonlief deed het wel een stuk soepeler dan ik. Bij het hordelopen hield ik mijn zoon echt niet meer bij. Maar ja, hij had dan ook de binnenbaan. Goed excuus, toch? Het laatste onderdeel van de ochtend, verspringen, was lastiger dan gedacht en mijn zoon had er dan ook de grootste lol in dat hij consequent een halve meter verder sprong dan ik. Al met al waren die anderhalf uur veel te snel voorbij en kreeg ik van deze ochtend het gevoel dat ik dit eigenlijk wel elke week zou willen doen (bijvoorbeeld tijdens een speciaal trainingsuurtje voor ouders op hetzelfde tijdstip als de training van je kind – een ideetje, BAV?). De spierpijn was in ieder geval daags erna voelbaar en dan weet je dat je in ieder geval echt iets hebt gedaan! Hulde aan de trainers die dit allemaal perfect begeleidden! Ellen Molenaar(moeder van Wouter en Koen)

Een verslag van een ouder over de eerste baantraining seizoen 2010!

Leuk!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Frustratie, desillusie, degradatie, degeneratie, desolaat, demoralisatie!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Is het leuk om door je kind op een afstand van 200 meter er uit gelopen te worden met ruim 2 sec.! Is het leuk dat je denkt het op het laatst toch nog te kunnen winnen met de sprint en je kind doodleuk nog een versnellinkje er uit gooit en je dus te kijken zet. Is het leuk dat iedereen dit ziet gebeuren! Oke als het op kracht aan komt dan kan je het nog net winnen. Is het leuk te weten dat je morgen je bed niet uit kan komen van de spierpijn terwijl je kind morgen weer met gemak en soepel op het Wavebord staat. Jij alleen maar op de bank kan hangen onder het mom dat je wielrennen wil kijken maar eigenlijk niet anders kan. Ja ouders het is leuk!!!!!!!!!!!!!!!! Want het is leuk om dat enthousiaste koppie te zien omdat papa en mama er zijn, om samen mee te maken wat zij iedere training en wedstrijd doen. Weten dat het allemaal niet zo eenvoudig is en respect krijgen voor je kind omdat zij dat toch allemaal maar kunnen. Jammer dat ouders er na de mini?s en C?s zo?n beetje de brui der aangeven want ook al win je niet meer van je kind het blijft leuk om samen met je kind te sporten. Een illusie armer maar toch een goed gevoel (hopelijk morgen ook nog)en ook trots op mijn kind omdat ze het toch maar allemaal kan en doet! Ook alle trainers bedankt die menig vrije uurtjes voor onze kinderen opofferen! Een ouder