Verslag Eemmeerloop van Camiel

Zoals elk jaar ging het in de laatste weken voor de Eemmeerloop nog maar over één ding. De Eemmeerloop. Vol spanning wordt er naar deze wedstrijd toegeleefd. Er worden allerlei voorspellingen gedaan over de einduitslag en de eindtijd. Dit jaar hadden we een sterk team bij elkaar weten te krijgen. Een combinatie van de BAV en AV Pijnenburg.

We hadden vertrouwen in het team en wisten dat het mogelijk zou moeten zijn om, de 50 kilometer lange estafetteloop, onder de 3 uur af te leggen. Met een tijd onder de 3 uur zou de overwinning ook in zicht komen. Dat waren dan ook de twee grote doelen voor ons team. De eerste Etappe werd gelopen door Jasper Smits. Hij liep een goede race en wist een aantal concurrerende teams achter ons te houden. Als vierde loper bereikte hij het eerste wisselpunt. De achterstand op de nummer één bedroeg zo'n 2 minuten. We wisten dat we met een achterstand de tweede etappe in zouden gaan, maar twee minuten dicht lopen is toch een hele opgave. Na de eerste wissel lagen we 17 seconde achter op ons schema. Dit werd grotendeels veroorzaakt door de harde wind die er stond.

Jeroen Verboom mocht als tweede loper van start gaan. Al snel wist hij een aantal lopers in te halen waardoor we op de tweede plaats lagen. Hij wist de achterstand terug te brengen tot 1:20 min. Toch verloren we weer wat tijd ten opzichte van ons schema. Ook Jeroen had een groot gedeelte de wind tegen gehad, maar dat weerhield hem er niet van om een snelle tijd neer te zetten!

Als derde loper mocht Camiel Kruiswijk laten zien wat hij kon. Hij had de pech dat hij de eerste 6 kilometer (voor de kenners: dat is het stuk langs de windmolens) vol wind tegen had. Hierdoor lag het tempo toch een stuk lager dan vooraf was voorspeld. Stap voor stap kwam ook Camiel steeds dichterbij de nummer 1. Na die windmolens kwam de Stichtse brug. Nu kon het gas erop. In een mooi tempo liep Camiel naar boven hierdoor werd het gat aanzienlijk kleiner. Het laatste stuk naar beneden, toen de finish in zicht kwam, gingen alle remmen los. Ook Camiel had het gaatje met 40 seconden kunnen verkleinen. Door de harde wind die er stond lagen we nu zo'n 2 minuten achter op het schema wat ons onder de 3 uur zou brengen.

Stefan Leeflang liep de langste etappe van ruim 14 kilometer. Vanaf deze etappe kregen we de wind in de rug. Al na 10 kilometer was het gat met het eerste team terug gebracht naar een gaatje van zo'n 30 meter. Het team van Altis had dit in de gaten en zo ging ook daar het tempo aanzienlijk omhoog. Stefan bleef de eerste loper in zicht houden en met een geweldige tijd van 51:30 had hij het gaatje teruggebracht tot 20 seconden. Ook kwam het schema van 3 uur weer in zicht, want Stefan liep ruim 2 minuten onder zijn geschatte tijd.

Aan Maarten Haegens was het de grote taak om de wedstrijd te beslissen. Al snel werd het gaatje aanzienlijk kleiner. Het was duidelijk te zien dat Maarten de gaskraan had gevonden. Hij wist al na een paar kilometer het eerste team te passeren waardoor de spanning in de auto natuurlijk enorm steeg. De overwinning kwam nu wel heel dichtbij. Met een goede tussensprint wist Maarten gelijk een gaatje te slaan waardoor hij weg kon lopen bij de nummer twee. Maarten was ontketend en wist een geweldige race neer te zetten. De laatste paar honderd meter liepen we als team naar de finish. Nu werd helemaal duidelijk dat we nog steeds onder de 3 uur konden finishen. Daardoor wist Maarten er nog een sterke eindsprint uit te gooien en zo finishte we als eerste in een tijd van 2:59:23 uur!

Zo hadden we beide doelen gehaald en konden we de beker en het grote plakaat Spakenburgs hart in ontvangst nemen! Deze prestatie hadden we niet kunnen leveren zonder de geweldige begeleiding van fietser Niek van Klingeren. Hij wist de lopers uit de wind te houden en aan te sporen om snelle tijden te lopen. Volgend jaar staan we zeker weer met een sterk team aan de start om onze titel te verdedigen. Vooral het Spakenburgs hart smaakte naar meer.